Κυριάκος über alles: Ζητάει «προσαρμογές» στην ενεργειακή πολιτική της ΕΕ με «πυξίδα» την ανταγωνιστικότητα των ομίλων σε περίοδο «γεωπολιτικών αλλαγών»

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ

Ζητά «προσαρμογές» στην ενεργειακή πολιτική της ΕΕ με «πυξίδα» την ανταγωνιστικότητα των ομίλων σε περίοδο «γεωπολιτικών αλλαγών»

Πηγή φωτό: Eurokinissi

Τρίτη 14/01/2025 - 18:26

Σε συνέχεια της επιστολογραφίας του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη με την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν, ο πρωθυπουργός συνεχίζει να θέτει στο επίκεντρο το ζήτημα των άμεσων μέτρων που αφορούν την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, και σχετίζονται και με «προσαρμογές» στην ενεργειακή πολιτική της σάπιας και αντιδραστικής ιμπεριαλιστικής ένωσης. 

Όπως αναδεικνύεται και από τα γραφόμενα της επιστολής, αυτές οι «προσαρμογές» δεν αφορούν προφανώς την φθηνή και επαρκή ενέργεια για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, αλλά αποτυπώνουν την ένταση των συγκρούσεων και μεταξύ κρατών-μελών της ένωσης, την ανάγκη να τροφοδοτηθούν με νέα δισ. οι επιχειρηματικοί όμιλοι σε μια περίοδο που η κάθε ιμπεριαλιστική δύναμη βρίσκεται σε πολεμική προετοιμασία.

Όπως γράφει ο Μητσοτάκης το αντικείμενο της επιστολής αφορά «μερικές ιδέες όσον αφορά την ενέργεια, οι οποίες πιστεύω ότι πρέπει να αποτελέσουν μέρος της "Πυξίδας Ανταγωνιστικότητας" που θα καθοδηγήσει τη στρατηγική μας σκέψη για τα επόμενα πέντε χρόνια». 

Φυσικά η κάθε «Πυξίδα Ανταγωνιστικότητας» της ΕΕ, όπως προκύπτει και από τις εκθέσεις Ντράγκι, Νινίστο κ.λπ, αφορά το να «ματώνουν» στο σήμερα οι λαοί ώστε να ενισχύεται η κερδοφορία των ευρωπαϊκών μονοπωλίων έναντι των ανταγωνιστών τους, με ταυτόχρονη προετοιμασία για να ματώσουν και στα ιμπεριαλιστικά σφαγεία. 

Ο Μητσοτάκης γράφει ότι «η ενεργειακή μας κατάσταση παραμένει επισφαλής, παρά την πρόοδο που έχουμε σημειώσει όσον αφορά στην ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και τη διαφοροποίηση του εφοδιασμού μας με φυσικό αέριο. Οι τιμές μάς υποδεικνύουν ότι πρέπει να κινηθούμε ταχύτερα αλλά και διαφορετικά -να σκεφτούμε νέους τρόπους για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε».

Ομολογεί πως ήταν φούμαρα όσα έλεγαν για τις ΑΠΕ που θα οδηγούσαν δήθεν σε φθηνό και «πράσινο» ρεύμα και νοιάζεται για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που έχουν οι ενεργοβόρες βιομηχανίες και όχι προφανώς για την ενεργειακή φτώχεια του λαού που πληρώνει το μάρμαρο και της «διαφοροποίησης του εφοδιασμού» με φυσικό αέριο από την κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης με την Ρωσία. 

Ως θιασώτης των «ελευθεριών» της ΕΕ, την ίδια στιγμή παραπονιέται για λογαριασμό των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων λέγοντας ότι «Δεν μπορούμε να έχουμε μία χώρα με τριψήφιες τιμές ηλεκτρικής ενέργειας ενώ, την ίδια ώρα, μια άλλη χώρα έχει μηδενικές ή αρνητικές τιμές. Αυτό είναι απαράδεκτο σε πολιτικό επίπεδο και πολυδάπανο από οικονομικής πλευράς. Παραβιάζει επίσης τον πιο βασικό κανόνα της εσωτερικής αγοράς, που είναι η ελεύθερη διακίνηση των αγαθών».

Στέκεται στο γεγονός ότι απαιτούνται νέες επενδύσεις -δηλαδή νέα χαράτσια στον λαό - ώστε όπως λέει ενώ «Σήμερα, βασιζόμαστε υπερβολικά στα συμφέροντα κάθε χώρας και στις προτεραιότητες των διαχειριστών δικτύων» θα «πρέπει να καταγράψουμε ποιους πόρους ή τεχνολογίες μπορεί ο καθένας μας να συνεισφέρει και στη συνέχεια να σχεδιάσουμε ένα δίκτυο που θα βασίζεται σε αυτούς τους πόρους. Και χρειαζόμαστε έναν μηχανισμό για την αποζημίωση χωρών που υλοποιούν επενδύσεις οι οποίες ωφελούν σε υπέρμετρο βαθμό το ευρωπαϊκό δίκτυο».

Επίσης, ζητά ουσιαστικά ενίσχυση της παρέμβασης των αστικών κρατών και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών ώστε να ρυθμίζουν με όρους ευνοϊκότερους για τους ομίλους το χρηματιστηριακό προϊόν του ρεύματος. Φυσικά, αυτή τη πολιτική, το Χρηματιστήριο Ενέργειας, την «απελευθέρωση» την έχουν στηρίξει όλα τα κόμματα του συστήματος και στην Ελλάδα, λέγοντας μάλιστα ότι έτσι θα εξασφάλιζαν φθηνό ρεύμα. 

Προσθέτει ότι «χρειαζόμαστε επίσης μια νέα προσέγγιση για να φέρουμε φυσικό αέριο στην Ευρώπη σε ανταγωνιστική τιμή. Οι αλλαγές στο γεωπολιτικό τοπίο καθιστούν το έργο αυτό ακόμη πιο επιτακτικό. Ορθώς επικεντρωνόμαστε σε έναν κόσμο όπου το φυσικό αέριο θα παίζει μικρότερο ρόλο. Αλλά θα βασιζόμαστε στο φυσικό αέριο για τουλάχιστον δύο δεκαετίες. Πρέπει να δώσουμε στις ευρωπαϊκές εταιρείες δύναμη να επενδύσουν σε έργα και υποδομές φυσικού αερίου και να υπογράψουν συμβάσεις που εγγυώνται την ευρωπαϊκή πρόσβαση σε παγκόσμιες προμήθειες -με δικλίδες ασφαλείας, βέβαια, για τη διασφάλιση της κλιματικής ουδετερότητας. Δεν μπορούμε να επιτύχουμε στην παγκόσμια αγορά φυσικού αερίου με το ένα χέρι δεμένο πίσω από την πλάτη μας».

Η μετάφραση των παραπάνω είναι και μια «σικάτη» αποκάλυψη το πόσο οι αστικοί στόχοι για «πράσινη» μετάβαση αφορούν την προστασία του περιβάλλοντος. Μια ομολογία ότι διάφορα ζητήματα πρέπει να σχεδιαστούν εκ νέου σε μια περίοδο που οι «πράσινες» επενδύσεις δεν λύνουν το πρόβλημα της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων και φουντώνουν οι πολεμικές προετοιμασίες για να διασφαλιστεί πιο επιτακτικά το συμφέρον των κοινωνικών παρασίτων.

Είναι ενδεικτικό ότι, αφού γίνεται και μια αναφορά στο «εμπόριο ρύπων» - άλλος ένας «πράσινος» λόγος για το πανάκριβο ρεύμα - η επιστολή τελειώνει με τα εξής λόγια: «Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να επιτύχουμε μια μετάβαση το κόστος της οποίας θα μπορούν να αποδεχθούν οι πολίτες μας και οι επιχειρήσεις μας να αντέξουν οικονομικά». 

902